Impresionuese!
Si bora e parë.
E bardhe, e imët, e munguar.
Drithëruese!
E ftohtë acar!
Pafundësisht e dëshiruar!
Shkrihet mbi supe,
Krijon dëshira,
Të bën të duash të mos mbrohesh.
Zhduket befas!
Si bora e parë!
Dhe me zhgënjimin zë mësohesh.
I ftohti i dimrit
T’i ngrin gishtat
Dhe fryma s’mundet të t’i ngrohë
E përqafimit
I mungojne te brishtat
Supe, e nuk ka kuptim pa to!
Si bora e parë
E dimrit të parë,
Pas vjeshtës që të lag lëkurën
Shkon pa lënë gjurmë
Në botën llum,
Por kohës ia ndryshon strukturën.
Befas jeta
U nda në trish.
U prish aq sa nuk ndreqet me;
Qe para saj,
Tani që iku
Dhe koha e shkurtër me të!
Përkushtim 